Konformista staje się z czasem oportunistą, ostatecznie zaś makiawelistą. Podejmuje indywidualną walkę, aby wyrwać się ze schematu i zacząć realizować siebie metodą prześcigania we wszystkim otoczenia, rywalizowania z każdym, zamiast zachowywać się solidarnie, postępuje w sposób skrajnie egoistyczny. Ześrodkowanie na sobie jest generalnie postawą pozytywną, ponieważ służy wspieraniu życia i zdrowia psychicznego, a także samorealizacji. Najczęściej […]

Makiaweliczny egoizm jest zjawiskiem negatywnym. W celu odróżnienia egoizmu negatywnego od pozytywnego zwrócenia się ku sobie, ku własnemu „ja”, co uważam za postawę prawomocną i normalną, wprowadzam określenie: „ześrodkowanie na sobie”. Oznacza to, iż każda żywa istota ma prawo dążyć do samozachowania i rozwoju własnej egzystencji. Pojawienie się przeszkód na drodze prawomocnego rozwoju mobilizuje potencjał […]

Zwłaszcza jeśli miałaby trwać dłużej. Reformatorzy społeczeństwa też muszą się nauczyć myśleć perspektywicznie i działać z wyprzedzeniem”. Ludzie muszą wyleczyć psychikę z deformacji, okaleczenia i uwolnić od załgania, które polega na stosowaniu się do fałszywych przykazań społecznych, ponieważ sadystycz- no-destrukcyjny potencjał czyha na stosowną chwilę, ażeby pod płaszczykiem służenia rewolucji i jej słusznym ideom wprowadzić nowy, […]

Walka wyzyskiwanych o większą swobodę jest z punktu widzenia ludzi sprawujących władzę postrzegana jako egoizm jednostki. Sprzeciw wobec ucisku i dążenie do większej sprawiedliwości społecznej, żądanie bardziej humanitarnych warunków pracy, prawa do współdecydowania i udziału majątkowego – wszystko to jest uzasadnione etycznie. Egoizm wyzyskiwanego wobec wyzyskiwacza nie jest egoizmem nieetycznym. Ten, kto dąży do osobistej wolności […]

Nawet w obrębie jednej grupy, reprezentującej wspólny interes, każdy walczy pojedynczo i oddzielnie (dla wspólnego celu). Z powyższego zestawienia wynika, iż dwie trzecie pracowników pragnie mieć przede wszystkim zapewnione miejsce pracy, a jedynie szesnaście procent (w sumie) życzyłoby sobie polepszenia warunków pracy, większego wpływu na podejmowane decyzje i udziału majątkowego. Nikt nie zgłosił, choćby na przyszłość, […]

Przede wszystkim, polityków i władz państwowych (właściwe pole działania makiawelizmu), czego przykładem może być stosowana jeszcze do niedawna polityka państw kapitalistycznych wobec krajów Trzeciego Świata. W 1972 r. na łamach tygodnika „Der Spiegel” pisano na temat Brazylii: „Rygorystyczne ograniczenie płac i rażąca koncentracja dochodu to najbardziej charakterystyczne cechy programu strategii rozwoju gospodarczego, którą opracował minister […]