Badania z zakresu psychologii pracy znalazły kontynuatora w osobie Douglasa McGregora z Massachusetts Institute of Technology (1960). McGregor zanegował tradycyjny obraz człowieka pracy, postrzeganego przez przedsiębiorców i ekonomistów jako z natury leniwego i mają
cego wstręt do pracy, który pracuje wyłącznie dla utrzymania, a swoje obowiązki wykonuje sumiennie jedynie ze strachu przed surowym kierownictwem, ze strachu mu się podporządkowuje i dla swojego dobra pozwala sobą manipulować. McGregor opracował całkowicie przeciwny wizerunek człowieka pracy (swoją koncepcję nazwał teorią Y w odróżnieniu do dawnej teorii X): robotnik cieszy się zaufaniem kierownictwa przedsiębiorstwa, nie podlega żadnej specjalizacji, która niszczy jego indywidualność, dysponuje możliwościami samostanowienia i prawem do współkształtowania stanowiska pracy oraz wpływu na przebieg produkcji. Dlatego McGregor postulował między innymi również zlikwidowanie taśmy produkcyjnej.