Obrona daje chwilowe poczucie odprężenia redukującego lęk, ale jednocześnie powstaje niebezpieczeństwo, że człowiek zacznie stosować daną technikę coraz częściej i częściej, aż technika ta przerodzi się w stały sposób reagowania. W drugim rozdziale były omawiane następujące mechanizmy obronne: identyfikacja, wypieranie, projekcja, tworzenie objawów, przeniesienie, sublimacja, reakcje upozorowane, unikanie, racjonalizacja, znieczulanie, odgradzanie się, ucieczka w bezsilność, kreowanie ról i opancerzanie uczuć. W ścisłym związku z mechanizmami obronnymi występują fałszywe przykazania społeczne, pełniące rolę postaw myślowych, życiowej filozofii, która gwarantuje życie pomyślne i szczęśliwe i, w miarę możności, pozwala uniknąć porażek. Przykazania uzyskują wsparcie ze strony mechanizmów obronnych; ich działanie likwiduje lęk wówczas, gdy dotychczasowy fałszywy sposób myślenia zostaje zakwestionowany. Na czym polega wspierająca rola mechanizmów obronnych wobec fałszywych przykazań społecznych, zostanie poniżej pokrótce omówione.