Ludzie pracujący na własny rachunek zarabiają średnio więcej niż większość ludzi pracy, robotnicy i urzędnicy. Warto tu jeszcze dodać, iż istotną korzyścią płynącą z samodzielności zawodowej jest większa niezależność osobista, a więc niepodleganie przymusom i ograniczeniom wynikającym z przynależności do określonej struktury organizacyjnej. Nie dość zatem, że osoba samodzielna zawodowo więcej zarabia (zaspokojenie potrzeb wewnętrznych – czwarta grupa), to również ma ona większe możliwości osiągnięcia piątego stopnia samorealizacji i autonomicznego rozwoju, ponieważ jedynie w nieznacznym stopniu ulega zewnętrznej manipulacji i wyalienowaniu. Mimo wyraźnych korzyści związanych z samodzielnością zawodową, liczba osób pracujących na własny rachunek w latach 1950-1974 systematycznie maleje. Natomiast w tym samym okresie prawie podwoiła się liczba urzędników państwowych i pracowników etatowych.