Równość i wolność są ze sobą ściśle związane. Jeśli ktoś uważa, że tak nie jest, to po prostu obawia się, iż w takiej sytuacji musiałby utracić swoją elitarną pozycję. Równość jest dla niego równoznaczna z utratą przywilejów. Dlatego też członkowie uprzywilejowanej wyższej warstwy nie są i nigdy nie będą zainteresowani stworzeniem autentycznej równości i równouprawnienia […]

Warto zatem zauważyć, że gdy w grę wchodzi przystosowanie ludzi do norm społeczeństwa uprzemysłowionego, wówczas jest wymagany konformizm i przestrzegana zasada równości bez najmniejszego wahania i jakichkolwiek zastrzeżeń. Gdy zaś pada postulat zrównania statusu społecznego, zrównania płac i poziomu inteligencji, wówczas natychmiast zewsząd biją na alarm, że „nadchodzą ci okropni orędownicy równości” i że trzeba […]

Ludziom inteligentnym łatwiej jest awansować z klasy niższej do średniej aniżeli ludziom mniej inteligentnym. Niesłuszne jest jednakże mniemanie, iż owa darwinistyczna zasada selekcji społecznej jest dlatego sprawiedliwa, że jest naturalna. Jest to widoczne zwłaszcza w przypadku czarnej ludności; jej szanse na rozwijanie inteligencji są nieporównanie mniejsze od szans ludzi białych. Białe dzieci z najniższych warstw […]

Różnice te nie są, moim zdaniem, uwarunkowane dziedzicznym poziomem inteligencji u czarnych (IQ niższy o około 15 punktów w stosunku do średniej), jak twierdzą niektórzy psychologowie amerykańscy (Jensen) i angielscy (Eysenck). Różnice te wynikają z uwarunkowań środowiskowych i możliwości rozwoju inteligencji. Rozkład IQ wśród białej ludności prezentuje się następująco w poszczególnych grupach zawodowych: 140 urzędnicy wyższego szczebla, naukowcy […]

Drugi zarzut, jaki pada wobec koncepcji społeczeństwa niehierarchicznego, brzmi: „Ludzie nie są sobie równi. Jedni są bardziej inteligentni, a drudzy – głupsi. Czy wobec tego należy wszystkich traktować jednakowo i jednakowo wynagradzać? Jest przecież logiczne, że ten, kto pracuje bardziej efektywnie, powinien lepiej zarabiać”. Istotnie, ludzie nie są jednakowi. W procesie rozwoju każdy kształtuje swoją specyficzną indywidualność. […]

Przymus rywalizacji i wzorce społecznego porządku są mu wpajane przez autorytety od najwcześniejszych lat życia, wcześnie więc je internalizuje. Nie dosyć zatem, że jednostka poddaje się tym wzorcom, to na dodatek widzi w nich korzyści własne, stara się więc zabezpieczyć pozycję, jaką zdobyła. Poza tym układ hierarchiczny daje człowiekowi możliwość kompensowania własnych kompleksów na słabszych. […]