Ostatnimi laty choroby weneryczne szerzą się dość powszechnie u zupełnie młodych chłopców w wieku szkolnym czy studenckim. Niestety często przebiegają nietypowo, ponieważ na rozmaite schorzenia, głównie przeziębieniowe, stosuje się szeroko sulfonamidy i antybiotyki, które zmieniają typowy przebieg rzeżączki tak znacznie, że można po prostu przeoczyć pierwsze objawy. Początkowo rzeżączką atakuje cewkę moczową i pęcherz, w tym właśnie okresie wyleczenie jej zapobiega powstawaniu trwałych zmian w jądrach i nasieniowodach. Z chwilą, gdy stan zapalny przejdzie na nasieniowody i jądra (temperatura, ból, zaczerwienienie, obrzęk jąder), nawet prawidłowe leczenie nie daje już często szans na przywrócenie pełnej płodności. Pierwszymi objawami rzeżączki są: pieczenie przy oddawaniu moczu, zaczerwienienie ujścia cewki moczowej i wydzielanie się z niej kroplami mętnej ropnej wydzieliny. W związku z tymi objawami, jeżeli którykolwiek z nich zauważymy, należy jak najszybciej zgłosić się do poradni ,,W” (chorób wenerycznych), która znajduje się w większości miast i miasteczek przy ośrodkach zdrowia, i tam rozpocząć właściwe leczenie. Wizyty i leczenie w tych poradniach są bezpłatne, a lekarzy obowiązuje tajemnica w stosunku do chorych. Oczywiście bywają również tzw. fałszywe alarmy, ponieważ stan zapalny cewki moczowej z wyciekiem ropnym zdarza się również przy zakażeniu rzęsistkowym czy grzybiczym, ale wystarczy jedno badanie w poradni ,,W”, aby się upewnić, czy to rzeżączką, czy też inne mało szkodliwe infekcje.