Czynniki seksualne

Z chwilą, gdy kończy się faza plateau, a rozpoczyna się faza orgazmu, łechtaczka wyraźnie zmniejsza się, żołądź jej cofa się i kryje pod napletkiem, a najbardziej wrażliwa i obrzęknięta jest okolica wejścia do pochwy, wargi mniejsze i opuszka przedniej ściany pochwy.
Można również włączyć do bodźców erotogennych rytmiczne skurcze mięśni pochwy oraz przedsionka, a także można w rytmie bodźców uderzać lekko nasadą dłoni okolicę wzgórka łonowego, a na palcach wsuwanych do pochwy, skrzyżowawszy uda, rytmicznie kurczyć mięśnie przywodzące ud. W większości wypadków kobiety próbując uprawiać onanizm przybierają pozycję podobną jak przy stosunku, leżąc na wznak z rozłożonymi swobodnie na boki nogami. Pozycja taka jest niekorzystna tak samo przy onanizmie, jak i przy stosunku, ponieważ wyłącza pracę mięśni ud, krocza i pochwy. Należy raczej, podkładając sobie zwiniętą poduszkę lub wałek pod lędźwie, tak żeby pośladki zsuwały się z niego na tapczan, uniesione nogi skrzyżować na kroczu. Taki układ umożliwia nam skurcze mięśni krocza już na początku, w czasie drażnienia brodawek piersiowych (oczywiście w zgodnym rytmie, co zawsze podkreślam). Później w fazie drażnienia łechtaczki skurcze ud, które dociskając rękę do okolic wrażliwych, przyspieszają osiągnięcie orgazmu.
Opisane wyżej techniki są najkorzystniejsze dla kobiet, u których w czasie współżycia reaguje głównie łechtaczka, i ona odbiera większość bodźców seksualnych. Nierzadko jednak z upływem lat współżycia małżeńskiego, szczególnie gdy kobieta stosuje skurcze mięśni przedsionka i pochwy, największa wrażliwość seksualna przenosi się coraz głębiej, obejmując zakończenie czuciowe znajdujące się na opuszce przedniej ściany, u niektórych kobiet także w sklepieniach pochwy i na szyjce macicznej.