Jeżeli jednak zstępuje tylko jedno jądro albo nie zstępują wcale, konieczne jest leczenie, aby sprowadzić je na właściwe miejsce. Praktykowane są dwie metody lecznicze: leczenie operacyjne lub hormonalne. Androlodzy chętniej korzystają z drugiego, podając odpowiednią dawkę hormonu choringonadotropowego w zastrzykach, co w dość krótkim czasie prowadzi do wydłużenia więzadeł i zstąpienia jąder do moszny. Metoda chirurgiczna polega na częściowym rozcięciu kanału pachwinowego i sprowadzeniu jądra oraz umocowaniu go, aby się nie cofało. Metoda ta jest niewątpliwie bardziej kłopotliwa i niestety nie zawsze skuteczna, czasem bowiem przykrótkie więzadła wciągają jednak z powrotem jądra w kanał pachwinowy i trzeba zabieg powtarzać. Niezależnie od możliwości i wyboru metody sprawy nie wolno zaniedbać. Jądra bowiem pozostające w kanale pachwinowym nadmiernie ogrzane w temperaturze ciała nie rozwijają się prawidłowo, nie dają szans na zapłodnienie partnerki, a co gorsza po dziesięciu—dwudziestu latach mogą ulec zwyrodnieniu nowotworowemu, do czego jest nadzwyczaj skłonna tkanka embrionalna, to znaczy taka, która bierze udział w rozmnażaniu i rozrodzie. Sprawa zejścia jąder do moszny musi zostać definitywnie załatwiona do dziesiątego—dwunastego roku życia chłopca, tzn. do okresu dojrzewania.