W procesie wychowania są narzucane wzory, które należy naśladować, i ideały, do których należy dążyć. Wzory i ideały są wpajane drogą zewnętrznej manipulacji i inter- nalizowane w procesie kształtowania się superego. Psychoanalityk Alexander Mitscherlich pisze: „W osobach rodziców los automatycznie podsuwa nam obiekty identyfikacji”. Następnymi po rodzicach obiektami identyfikacji są ideały i wzory, które staramy się naśladować. Jest to dopiero pierwszy etap długotrwałego procesu identyfikacji, który ciągnie się przez całe życie. „Ostateczny obraz charakteru jest określany długim orszakiem następujących po sobie wzorów, podsuwanych jednostce do identyfikacji w ciągu całego jej życia”, pisze Alexander Mitscherlich. W procesie wychowawczym można wyróżnić pięć zasadniczych etapów identyfikacji, przypadających na określone przedziały wieku:
- identyfikacja z rodzicami (0 do 5 lat)
- identyfikacja z nauczycielami (6 do 14 lat)
- identyfikacja z idolami (od 10 roku życia)
- identyfikacja z normami obowiązującymi w środowisku zawodowym (od momentu podjęcia pracy zarobkowej)
- identyfikacja ze społeczeństwem (od ok. 14 roku życia).